Van een burn-out herstellen is als het leren rijden in je eigen auto: het vraagt om aandacht, geduld en zorg voor de signalen van binnenuit. Onlangs werd ik hier zelf aan herinnerd, toen ik merkte dat mijn auto een beetje bijsturing nodig had.

Ik was een beetje uit koers geraakt

Het gebeurde toen ik vermoeid achter het stuur zat op weg naar huis. Ik had mijn moeder geholpen met dingen die ze zelf niet meer kan. Plotseling schrok ik wakker en zag ik dat ik recht op de vangrail afging. Gelukkig kon ik nog net gas terugnemen en mijn koers aanpassen, maar de schrik zat er goed in.

Thuis, na even te zijn bijgekomen, besloot ik actie te ondernemen. Daarmee bedoel ik letterlijk gas terugnemen en bijsturen. Ik besloot om meer tijd en ruimte voor mezelf te maken om op te laden. Ik gaf zorg voor mezelf voorrang boven de zorg voor anderen. Dat klinkt misschien egoïstisch, maar ik weet uit ervaring hoe belangrijk het is om dit tijdig te doen. Doe ik dat niet, dan raak ik nog vermoeider en overprikkeld. Ik heb daar niet alleen mezelf mee, maar word er ook niet leuker op voor mijn naasten – en dat is niet wat ik wil.

De laatste tijd had ik hard gewerkt en talloze zorgtaken op me genomen, waardoor de vermoeidheid ‘stiekem’ groter was dan ik doorhad. Want ja, als je maar doorraast, merk je de signalen van je lichaam simpelweg niet meer op. Je raakt over je eigen grenzen heen voordat je het weet, totdat je lichaam je uiteindelijk tot stilstand dwingt.

Rijden zonder op de dashboardlampjes te letten

Het negeren van de signalen van je lichaam is als rijden met volle snelheid over de snelweg, zonder echt te letten op de waarschuwingslampjes van de motor of de brandstofmeter. Soms knipperen die lampjes, maar je rijdt door, misschien denkend dat je de accu straks wel een keer oplaadt.

Op een gegeven moment begint de auto te haperen. De weg terug lijkt inmiddels te ver en je zet door. Uiteindelijk kom je tot een noodgedwongen stop, zonder reserves om verder te kunnen. Dit is het punt waarop bijsturen niet meer voldoende is. Je bent opgebrand en hebt een lange rustperiode nodig om weer op te laden en te herstellen.

Gelukkig kon ik dit keer op tijd gas terugnemen en mijn koers iets aanpassen door meer tijd voor mezelf te maken en te doen wat mijn lichaam nodig had. Maar er waren tijden dat ik mezelf compleet kwijt was, steeds verder van huis reed en uiteindelijk in een burn-out belandde. Dat leerproces heeft me duidelijk gemaakt hoe belangrijk het is om de signalen van je lichaam serieus te nemen en tijdig bij te sturen.

Opnieuw leren rijden na een burn-out

Herstellen van een burn-out betekent leren luisteren naar de subtiele signalen van je lichaam – signalen die je waarschuwen om bij te sturen of om te stoppen en op te laden. Dit kunnen gevoelens zijn zoals onrust, vermoeidheid, concentratieproblemen, prikkelbaarheid of een sombere stemming. Hoe eerder je deze signalen herkent en erop reageert, des te minder ‘schade’ je aanricht bij jezelf.

Wanneer je die signalen herkent, is de volgende stap om er echt iets mee te doen. En dat is niet altijd makkelijk, want vaak willen we gewoon doorgaan met wat we al in ons hoofd hadden. Of we vergelijken ons met anderen en willen dezelfde snelheid vasthouden. Voor hoogsensitieve mensen kan dat extra uitdagend zijn, omdat je meer prikkels opvangt en die diepgaander verwerkt. Dat kost tijd en energie. Die sensitiviteit is een mooie eigenschap, maar het vraagt om een aanpak die bij jou past, met respect en liefde voor jezelf.

Gun jezelf de ruimte om gas terug te nemen en om bij te sturen

Het is belangrijk dat je jezelf en de signalen van je lichaam serieus neemt. Negeer ze niet, en geef jezelf de ruimte om te luisteren naar wat je echt nodig hebt. Door hier bewust mee bezig te zijn, leer je jezelf steeds beter kennen en kun je je behoeften eerder herkennen. Zo word je een zelfverzekerde chauffeur in je eigen leven – iemand die soepel rijdt en van de rit geniet, zonder voortdurend op de vangrail af te koersen.

Leren bijsturen, tijdig stoppen om op te laden en je eigen tempo kiezen, zorgt ervoor dat de reis niet alleen veiliger, maar ook plezieriger wordt. Het brengt je dichter bij jezelf, en je hebt de energie om de dingen te doen waar je gelukkig van wordt.